USTAWA O SWOBODZIE DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ
Ustawa ta jest podstawą prawną dla prowadzenia wszelkiej działalności gospodarczej w Polsce. Reguluje zasady rozpoczynania, prowadzenia oraz kończenia działalności gospodarczej oraz rolę jaką ma do spełnienia administracja publiczna.
Ustawa mówi o tym, że zachowując warunki określone w przepisach, każdy może na równych prawach prowadzić działalność gospodarczą, a podstawowym aktem prawnych w tym zakresie jest Ustawa z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej.
Natomiast organy administracji publicznej nie mogą żądać spełnienia dodatkowych warunków lub przedłożenia dokumentów nieprzewidzianych przepisami prawa.
Według zapisów ustawy działalnością gospodarczą jest – zarobkowa działalność: produkcyjna, budowlana, usługowa, handlowa oraz wydobywcza dotycząca kopalin. Jest nią również działalność zawodowa wykonywana w sposób „zorganizowany i ciągły”.
Ustawa ta nie dotyczy rolnictwa w zakresie upraw rolnych, hodowli zwierząt, ogrodnictwa, leśnictwa i rybołówstwa. Nie stosuje się jej również do działalności prowadzonej w zakresie wynajmowania przez rolników pokoi oraz innych usług związanych z agroturystyką. Działalność jednorazowa lub okazjonalna także nie podlega zapisom ustawy.
Naczelną zasada prowadzenia działalności gospodarczej jest działalność zarobkowa, a wszelkie inne formy wytwórcze lub usługowe nie służące „bogaceniu się”, w rozumieniu tej ustawy, nie są działalnością gospodarczą.
Drugą ważną sprawą jest forma zorganizowania i prowadzenia tej działalności i zazwyczaj jej wybór zależy od rozmiarów przedsięwzięcia. Ustawa szczegółowo omawia także zasady kontroli przedsiębiorstw oraz prowadzenie działalności przez przedsiębiorców zagranicznych.